شهر قزوین با توجه به پیشینه ی تاریخی که دارد، دارای صنایع دستی متنوعی است که محنصر به فرد بوده و طرفداران زیادی دارد، با پین وین همراه شوید تا صنایع دستی و پوشش محلی مردمان شهر قزوین را بشناسید.

پوشش محلی مردمان شهر قزوین:

یکی از ویژگی های فرهنگی هر جامعه پوشش و لباس مردم است. در گذشته انسان ها از طریق لباس مورد شناسایی قرار گرفته و هویت خود را به دیگران نشان می دادند. با نگاه به گذشته ارتباط بین پوشش و موقعیت جغرافیایی منطقه و تاثیر متقابل آن ها جلوهی نمایان تری می یابد. از نیم قرن آخر این تاثیر دستخوش دگرگونی شده و شاهد روز افزون یکنواختی پوشش، نه در سطح ملی بلکه در سطح جهانی هستیم. الگو های پوششی از آن سوی مرزها بقایای پوشش محلی را به نابودی می کشاند. در استان قزوین پوشش مردم در مناطق شهری فاقد خصوصیت محلی است، ولی پوشش مناطق روستایی دارای خصوصیت محلی و قومی است. در این مناطق مردان لباس محلی بر تن داشته که امروزه مورد استفاده قرار نمی گیرد، ولی در برخی مناطق زنان بزرگسال و مسن لباس سنتی محل خود را بر تن دارند 

هنر و صنایع دستی مردمان شهر قزوین:

پیشینه کهن سکونت انسان در این منطقه و وجود اقوام مختلف و الهام گیری از طبیعت، موجب شده که استان قزوین یکی از استان های مطرح کشور در زمینه ی هنر و صنایع دستی می باشد. سابقه نه هزار ساله سکونت در تپه های زاغه قبرستان، قره تپه واقع در سگز آباد بوئین زهرا سبک خاصی از پخت و طراحی سفال را در زمان های گذشته به وجود آورده اند که امروزه کارشناسان فن این شیوه را به عنوان سفال سبک زاغه می شناسند.

از تولیدات صنایع دستی استان قزوین می توان به موارد زیر اشاره کرد:

_ رو دوزی های سنتی شامل: منجوق دوزی یا نم نم دوزی، سرمه دوزی 

_ بافته های داری: قالی بافی و گلیم بافی 

_نساجی سنتی: جاجیم، چادر شب، بن بافی، موج بافی، ابزار (چادر بزرگ رنگارنگ)

_تزئینات چوبی: منبت، معرق، مشبک، گره چینی، قواره بری، ساخت آلات موسیقی و حصیر بافی

_فلز کاری، کنده کاری روی فلز، زره بافی، قلم زنی، مس گری، چلنگری 

_تزئینات مربوط به معماری: آجر کاری، آیینه کاری، مقرنس، کاشی کاری، گچ بری

_ حجم سازی: حجم های چوبی، حجم های فلزی

_ تراش: تراش شیشه، تراش سنگ

_ صنایع دستی کاغذی: تذهیب، نگارگری 

_ نقاشی: نقاشی روی چوب، نقاشی روی گچ، نقاشی روی صدف، نقاشی زیر لاکی، نقاشی روی سفال

_ قالی بافی:
قالی بافی به صورت روستایی و ذهنی بافت از دیر باز در قزوین رایج بوده است و در زمان پایتختی قزوین، مورد توجه ویژه ای قرار گرفته و از اهمیت بالایی برخوردار بوده و با شروع به کار دو کارخانه ی قالی بافی در سال 1309 در قزوین این صنعت به اوج شهرت خود در این منطقه رسید.

_ گلیم بافی:
بافت گلیم در مناطق مختلف استان با ویژگی های خاص خود شامل نقوش و طراحی های محلی و بومی و رنگ های خاص آن منطقه صورت می پذیرد.

_موج بافی:
این صنعت دستی زیباتر نظر ظاهری طرح و نقش شباهت بسیاری با چادر شب دارد و عموما طرح ها حالت چهار خانه دارند. اما بر خلاف چادر شب که از نخ پنبه ای در بافت آن استفاده می شود در بافت موج که حالتی ضخیم تر دارد از نخ های پشمی استفاده می شود.

_ خوشنویسی:
قزوین را پایتخت خوشنویسی کشور دانسته اند که این نام گذاری را به منظور پاسداشت مقام هنرمندان و استادان برجسته ی خوشنویسی و ظهور خوشنویسان بزرگ در قزوین و نیز سهم هنرمندان قزوینی در ارتقای هنر خوشنویسی صورت گرفته است.

ازاستادان بزرگ خوشنویسی قزوین می توان به "میرعماد حسنی سیفی قزوینی" (1024 هجری قمری) معاصر شاه عباس صفوی اشاره کرد که هنوز پس از گذشت نزدیک به چهارصد سال الهام بخش خوشنویسان کشور است. وی خط نستعلیق را به اوج زیبایی و شکوه خود رساند..

در دامان میر عماد بزرگانی چون نورالدین لاهیجی، عبدالجبار، ابوتراب اصفهانی، نورای اصفهانی، عبدالرشید، میر اباهیم و گوهر شاد پرورش یافتند. از دیگر بزرگان خوشنویسی استان قزوین می توان به محمد حسین عماد الکتاب (315 هجری شمسی) استاد ابوالحسن محصص مستشار قزوینی _ که خوشنویسی قزوین به دست ایشان زنده شد _ ،عبد المجید طالقانی، زین العابدین، میر حسین و میرزا غلامرضا را نام برد.

_ موسیقی :

موسیقی رایج در شهر قزوین تفاوت چندانی با موسیقی دستگاهی ایران ندارد. در گذشته آوازها و دستگاه ها در مکتب قزوین اجرا می شد که متاسفانه امرزوزه فراموش شده است. این مکتب تا اواخر دوران قاجاریه  رایج بود در آن زمان، اقبال آذر که از استادان مسلم آواز ایران به حساب می آید از قزوین به شهر تبریز مهاجرت کرد و در آنجا مکتب دیگری را پایه گذاری کرد. در مناطق دیگر شهر قزوین، موسیقی "مقامی" رایج است. بیشترین کاربرد موسیقی در قزوین به هنگام مراسم عروسی است و سازهای مورد استفاده عبارت اند از :سرنا ، دهل ، دایره و گاهی نی.