شهرستان تاکستان قزوین پایتخت انگور ایران می باشد و آداب و رسوم مردم تاکستان بسیار خاص و در نوع خود کم نظیر می باشد.

مراسم ازدواج در تاکستان

ازدواج در تاکستان باشکوه تر و پر هزینه تر از شهرهای دیگر است. معمولا فامیل نزدیک به مدت یک هفته در خانه عروس و داماد به پایکوبی و همچنین کمک می پردازند .

عروسی ها یا نامزدی ها در تاکستان اغلب در فصل پائیز که مردم وضع مالیشان بهتر بود، برگزار می شد زیرا در پاییز مردم انگور و کشمش خود را جمع آوری و به فروش می رساندند. عروسی یک تات تاکستانی هفت شبانه روز طول می کشد و همراه با رسومات مختلف زیر می باشد:

بیست روز قبل از عروسی جوانان فامیل یا دوستان داماد جوال های پر از گندم را برای آرد کردن، آسیاب می بردند و گندمها را آرد کرده و به خانه می آوردند. سپس مادر داماد زنان سفید گیس فامیل را دعوت می کرد و اجازه نان پختن برای عروسی را می گرفت. گیس سفیدهای فامیل دو زن جوان را که لباس زیبا پوشیده و آراسته به زر و زیور بودند را برای دعوت دیگر زنان می فرستادند که آنها را ( زَرین کیسه ) می گفتند. زنان جوان به هر خانه که می رسیدند می گفتند اجازه بدهید برای عروسی داماد نان پختن را شروع کنیم زن صاحبخانه با گفتن خدا مبارک کند، یک جفت جوراب یا قدری میوه یا چیز دیگر به دعوت کنندگان انعام می داد و زنان زَرین کیسه هدایا را در کیسه سرخ رنگی گذاشته و می رفتند.

سپس آن ها نان پختن را  از فردای آن روز آغاز کرده و حدود چهار خروار آرد را نان می پختند. هر روز از زنان دعوت شده برای گفتن مبارک باد به خانه داماد می آمدند و نانوا به آن ها نانی می داد و آن ها نیز مبلغی پول به نانوا انعام می داند. نان پختن حدود 10 روز طول می کشید و در این مدت هر روز خانواده داماد میهمان داشتند و در خانه آنها رقص و آواز برقرار بود.

پدر داماد قبل از عروسی بزرگان فامیل را به ناهار یا شام دعوت می کرد و اعلام می کرد می خواهد عروسی بگیرد. سپس در بین فامیل یا دوستان اگر خانواده عزادار وجود داشت و چهلمین روز درگذشتش نرسیده بود، پدرو مادر داماد همراه چند تن از بزرگان فامیل با در دست داشتن یک کله قند به خانه عزاداران می رفتند و از آنها اجازه برگزاری مراسم عروسی را می گرفتند.

گاهی خانواده داماد برای احترام بیشتر بعد از دعوت بزرگان فامیل و عزاداران حمامی را قرق می کردند تا فقط آنها به آن حمام بروند. پس از استحمام بزرگان از حمام خارج و پس از صرف چای و قلیان و میوه اجازه عروسی داده می شد. سپس همگی به خانه داماد آمده و تاریخ عروسی بوسیله بزرگان مشخص می شد. حمام قرق کردن یعنی دور کردن عزا و سیه روزی از جسم و روح عزاداران.

لیست دعوت شدگان توسط بزرگان تهیه می شد، سپس آنها لیست را به فرد با سوادی سپرده و او را همراه با چوپان برای دعوت میهمانان می فرستادند. او اسامی مدعوین را به چوپان می گفت و چوپان درب خانه افراد را کوبیده با صدای بلند می گفت. آهای فلانی دس ِ اشته فِرَر با ( انشاا… عروسی پسر شما باشد) شب مثلا شب جمعه به خانه فلان کس تشریف بیاورید برای مهمانی و در داخل خانه جواب می آمد خدا مبارک کند.

به همین صورت همه میهمانان برای صرف شام دعوت شده و به صرف شام خانه پدر داماد آمده و با گفتن خدا مبارک کند به خانه خود باز می گشتند. از شروع نان پختن تا پایان عروسی زنان می رقصیدند و دف می زدند و با نواختن چگور، بالابان و دف عاشقان قصه گو به آوازخوانی و داستان گوئی می پرداختند و داستان «شاه اسماعیل و گلزار» و «طاهر میرزا و زهره» و «کرم و اصلی» را می گفتند.

بعد از فراهم نمودن نان برای عروسی و انتخاب گوسفند پروار چند زن از طرف فامیل عروس و چند زن از نزدیکان داماد و پدر داماد برای خرید لوازم عروسی می رفتند و پس از خرید وسائل برای  زنان نزدیک داماد و برای نزدیکترین زنان فامیل عروس نیز خلعت می خریدند. ناهار را در بیرون از خانه میل نموده و خریدشان را در خانه داماد می گذاشتند تا یک روز قبل از عروسی لباس ها و لوازم خریداری را در مجمعه قرار داده به خانه عروس ببرند.

به طور کلی عروسی یک تات تاکستانی بدین ترتیب است:

1.  نان پختن
2. مهمانی فامیل
3. تسبیح انداختن
4. چَروا سر آربینی یعنی سر بریدن گوسفندان 
5. اَرماز بری یعنی لباس بردن
6. حمام رفتن داماد
7. خَنِه بری ( خنه شو ) حنابندان
8. فِل باشیندن یعنی پول انداختن
9. زُما قابا تََن یَردَن ، یعنی قبای دامادی پوشاندن 
10. جیز بوردن ،یعنی جهازیه آوردن 
11. کمر بستن
12. وِیه بوردن ( عروس آوردن – عروس کشون ) 

برای خواندن ادامه ی مطلب اینجا کلیک کنید.